BÜYÜK OZAN HALK ŞAİRİ AŞIK VEYSEL ŞATIROĞLU'NU RAHMET İLE ANIYORUZ

[Özhan KELEŞ]

image upload

upload images

Aşık Veysel ŞATIROĞLU
Aşıklık geleneğinin unutulmaya yüz tuttuğu bir zamanda ortaya çıkan ve 20. yüzyıl Türk Halk Şiirinin önde gelen siması olarak kendini kabul ettiren Aşık Veysel Şatıroğlu, 1894 yılında Sivas İli Şarkışla İlçesinin Sivrialan Köyünde Dünyaya gelmiştir. Babası Karaca Ahmet, Annesi Gülizar Hatundur. Yedi yaşına kadar akranları gibi sağlam ve gürbüz olan Veysel bu yaşta yakalandığı çiçek hastalığı sonucu sol gözünü kaybeder. Hastalıktan etkilenen sağ gözüne perde iner. Bu gözü ile nisbeten görebilirken, sağım esnasında annesini beklemekteyken ineğin vurması sonucu sağ gözünü de tamamen kaybeder.

Karanlık ve ızdırapla tanışan Veyseli düştüğü boşluktan kurtarmaya çalışan Baba Karaca Ahmet, oğlunu 10 yaşında bağlama ile tanıştırır. İlk dersini köylüleri Molla Hüseyinden daha sonra da baba dostu Çamşıhlı Ali Ağadan alan Veysel 1933 yılına kadar Pirsultan Abdal, Aşık Kerem, Karacaoğlan, Yunus Emre ve Emrah gibi tanınmış ustaların eserlerini çalıp söyler. Yıllar geçmektedir. 1919 yılında 25 yaşında ilk evliliğini yapar. İki yıl aradan sonra annesi ve babasını kısa aralıklarla kaybetmesi onu derin acılara ve çaresizliğe sürükler. Sonrasında eşinin de kendisini terketmesiyle Veysel daha da yıkılır. 1921 yılında hayatını ikinci eşi Gülizar Hanımla birleştiren genç Veyselin bu evliliğinden ikisi erkek altı çocuğu olur.

Ömrü yoksulluk ve çilelerle geçen Veysel, köyünden ilk defa ayrıldığı 1933 yılında Sivas Aşıklar Bayramına katılır. "Türkiyenin İhyası Hazreti Gazi" Şiiriyle dikkat çeker. Ahmet Kutsi Tecerin ilgisine mazhar olan Veysel, Köy Enstitülerinde bir süre saz öğretmenliği yapar. Bu yıllar hasret şiirlerinin birikimini oluşturur.

Şiirlerinde birlik ve bütünlük mesajları veren, bilim ve teknolojiyi önemseyip benimseyen Veysel, özünde ve sözünde samimidir. Karanlıklar dünyasından aydınlıklar çıkarırken sevecendir. Sadık yarim dediği kara toprakta yeşerttikleriyle murada eren Veysel, bilinçli bir ziraatçidir.

Yarım yüzyıldan fazla sanatına gönül vermiş olması karşılıksız bırakılmamıştır. 1965 yılında TBMM Ana Dilimiz ve Milli Birliğimize katkılarından dolayı özel kanunla Vatan Hizmet tertibinden Ona maaş bağlamıştır.

Aşık Veysel 21 Mart 1973 tarihinde sadık yari kara toprakla kucaklaşarak aramızdan ayrılmıştır.


Bu güne kadar ilk kez duyduğum AĞIT'ını sizlerle paylaşırken BÜYÜK OZANIMIZDAN BİR KEZ DAHA GURUR DUYDUM.

RUHUN ŞAD MEKANIN CENNET OLSUN BÜYÜK ÜSTAD

[N.Yıldız SÜKAN]

DEĞERLİ BİR OZANDI ONUN SAZLI, SÖZLÜ YORUMLARI İLE BÜYÜDÜK.  ONU UNUTMAMIZ MÜMKÜN DEĞİL. RUHU ŞAD MEKANI CENNET MEKANI OLSUN

[Volkan KÖYDEMİR]

Gönül gözüyle çoğumuzdan iyi görebilen büyük ozanımıza Allah'tan rahmet dilerim. Böyle bir ozanı milletimize nasip eden Allah'a yine şükürler olsun.

O dertlerini teselli için bağlamasıyla söylemişse de, Anadolu insanının ruhunun, dili olmuş.

Bir vakit gözlerinin tedavi edilebileceği anlaşılmış. Kendisine müjdelemişler. Fakat istememiş. Sebepler söyleniyor ama doğrusunu Allah ve kendinden başkası bilemez. Kesin görünen, bu noksanlığı dahi nimet kabul ettiği.

[Özhan KELEŞ]

Ruhun şaad mekanın cennet olsun koca usta

[Ramazan KİLLİ]

Ruhun şaad mekanın cennet olsun koca usta

[Mustafa DEMİRTAŞ]

aşagıdaki video nun tamamı üç saate yakındır...ahir türkülerin tamamını izlemiş dinlemiştim... ender balkır da veyselin  türkülerinin hakkını vermiş dogrusu agzına saglık... aralarda aşıgımız hakkında detaylı bilgiler veriliyor... serinin tamamını dinlemenizi tavsiye ederim... Allah mekanını cennet eylesin....

[Sebahattin ÖZTÜRK]

Ruhun şaad mekanın cennet olsun koca usta

[tolgaozhan]

Gönül gözüyle bizlerden daha iyi görmüş olan büyük ozana Rahmet dilerim.
"Onun türküleri ve sesi yakar geçer her seferinde bu fani yüreği"
Huzur içinde uyu büyük usta...

[Halil KARADENİZ]

DOSTLAR BENİ HATIRLASIN

Ben giderim adım kalır
Dostlar beni hatırlasın.
Düğün olur bayram gelir
Dostlar beni hatırlasın

 
Can kafeste durmaz uçar
Dünya bir han, konan göçer
Ay dolanır  yıllar geçer
Dostlar beni hatırlasın

 
Can bedenden ayrılacak
Tütmez baca  yanmaz ocak
Selam olsun kucak kucak
Dostlar beni hatırlasın


Ne gelsemdi, ne giderdim
Günden güne arttı derdim
Garip kalır yerim yurdum
Dostlar beni hatırlasın


Açar solar türlü çiçek
Kimler gülmüş kim gülecek
Murat yalan ölüm gerçek
Dostlar beni hatırlasın


Gün ikindi akşam olur
Gör ki başa neler gelir
Veysel gider adı kalır
Dostlar beni hatırlasın 






Aşık Veysel ŞATIROĞLU

RAHMETLE ANIYORUZ...